A survey of medical students’ views on community psychiatry
DOI:
https://doi.org/10.24917/20845596.11.9Keywords:
community psychiatry, fellowship, medical educationAbstract
The National Mental Health Care Program in Poland for 2017-2022 increases the role of community psychiatry in psychiatric care. This requires adequate changes in teaching curriculum for universities in Poland. The primary aim of presented study was to assess the medical students’ opinion and their state of knowledge about community psychiatry. Students of medical fields of studies (mostly medicine and nursing) and psychology (N=171) from different universities in Poland were tested. Community psychiatry was found as a valid alternative to conventional form of psychiatric care by majority of students however they were not able to define it accurately. Students also believed that the university courses should include details about community psychiatry especially in regards to its practical aspects.References
Abed, R., & Teodorczuk, A. (2015). Danger ahead: challenges in undergraduate psychiatry
teaching and implications for community psychiatry. The British Journal of Psychiatry,
206, 89-90.
Aleksandrowicz, J. (1972). W poszukiwaniu definicji zdrowia. Studia Filozoficzne, 9, 19-
21.
Carpenter-Song, E. (2015). „I always viewed this as the real psychiatry”: provider perspectives
on community psychiatry as a career of first choice. Community Mental
Health Journal, 51(3), 258-266.
Cechnicki, A. (2009). W stronę psychoterapeutycznie zorientowanej psychiatrii środowiskowej
- 30 lat doświadczeń krakowskich. Psychoterapia, 3(150), 43-55.
Cechnicki, A. (2015). Rehabilitacja psychiatryczna. Online: https://rehabilitacja.mp.pl/
rehabilitacja-medyczna/118503,rehabilitacja-psychiatryczna (dostęp: 11.02.2018).
Cechnicki, A., Liberadzka, A. (2015). Umacnianie i zdrowienie. Dać nadzieję. Kraków: Wydawnictwo
Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Christensen, R.C. (2005). Community psychiatry and medical student education. Psychiatric
Services, 56(5), 608-609.
Ciałkowska, M., Adamowski, T., Kiejna, A. (2009). Rehabilitacja psychiatryczna w Polsce.
Przegląd piśmiennictwa polskiego 1990-2007. Psychiatria Polska, 43(3), 313-322.
Claytor, A. (1993). A changing faith?: a history of developments in radical critiques of psychiatry
since the 1960’s (Doctoral dissertation, University of Sheffield).
Cohen, N.L., McQuistion, H., & Albert, G. (1998). Training in community psychiatry: new
opportunities. Psychiatric Quarterly, 69,107-116.
Drake, R.E., Szmukler, G., Mueser, K.T.,& Thornicroft, G. (2011). Introduction to community
mental health care. In G. Thornicroft, G. Szmukler, & K.T. Mueser (Eds.), Oxford
Textbook of Community Mental Health (pp. 3-6).Oxford, UK: Oxford University
Press.
Heszen-Niejodek, I., Sęk, H. (1997). Psychologia Zdrowia. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
Heszen, I., Sęk, H. (2007). Narodziny i rozwój psychologii zdrowia. W: I. Heszen, H. Sęk
(red.), Psychologia zdrowia (s. 19-35). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jankowski, K. (1994). Od psychiatrii biologicznej do humanistycznej - dwadzieścia lat później.
Warszawa: Wydawnictwo Jacek Santorski & CO.
Kępiński, A. (1972/2001). Schizofrenia. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Kępiński, A. (1973/2002). Psychopatologia nerwic. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Kłapciński, M.M., Rymaszewska, J. (2015). Podejście terapeutyczne oparte na Otwartym
Dialogu-o fenomenie skandynawskiej psychiatrii. Psychiatria Polska, 49(6), 1179-
1190.
Kretzmann, J. & J. McKnight. (1993). Building Communities From the Inside Out. Chicago,
IL: ACTA Publications.
Lamb, H.R. & Bacharach, L.L. (2001). Some perspectives on deinstitutionalization. Psychiatric
Services, 52, 1039-1045.
Łazowski, J. (1995). Paradygmaty współczesnej medycyny. Sztuka leczenia, 1(1), 23-28.
McClelland, D.C. (1985). Human Motivation. New York: Cambridge University Press.
McQuistion, H.L., Sowers, W., Ranz, J.M., & Feldman, J.M. (2012). The Present and Future
of Community Psychiatry: An Introduction. In H. L. McQuistion, W. E. Sowers, J.M.
Ranz, & J.M. Feldman (Eds.), Handbook of Community Psychiatry (pp. 3-10). New
York: Springer New York Dordrecht Heidelberg London.
Centrum Kształcenia Medycznego Podyplomowego, CKMP. (2018). Program szkolenia
specjalizacyjnego w dziedzinie Psychologii Klinicznej. Program podstawowy dla osób
posiadających tytuł magistra uzyskany na kierunku studiów w zakresie psychologii.
Warszawa.
Ranz, J.M., Deakins, S.M., LeMelle, S.M., Rosenheck, S.D., & Kellermann, S.L. (2008). Public-
academic partnerships: core elements of a public psychiatry fellowship. Psychiatric
Services, 59(7), 718-720.
Reardon, C., Factor, R., Brenner, C., Singh, P., & Spurgeon, J. (2013). Community Psychiatry
Tracks for Residents: A Review of Four Programs. Community mental health
journal, 50(1), 10-16.
Romero, M., Munir, F., & Runnels, P. (2015). Integrating a college mental health track into
a public psychiatry fellowship. Academic Psychiatry, 39(5), 555-557.
Rosen, A. (2006). The community psychiatrist of the future. Current Opinion in Psychiatry,
19, 380-408.
Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 stycznia 2013 r. w sprawie specjalizacji lekarzy
i lekarzy dentystów, [Dz.U. 2013 nr 0, poz. 26].
Sawicka, M. (2016). Leczenie środowiskowe w psychiatrii, praca z rodziną i psychoedukacja.
W: M. Jarema (red.), Psychiatria (s. 611-638). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie
PZWL.
Shtasel, D., Viron, M., & Freudenreich, O. (2012). Community Psychiatry: What Should
Future Psychiatrists Learn? Harvard Review of Psychiatry, 20(6), 218-323.
Sowers, W. (2005). Transforming Systems of Care: The American Association of Community
Psychiatrists Guidelines for Recovery Oriented Services. Community Mental
Health Journal, 41(6), 757-774.
Steiner, J.L., Giggie, M.A., Koh, S., Mangurian, C., & Ranz, J.M. (2014). The evolution of public
psychiatry fellowships. Academic Psychiatry, 38(6), 685-689.
Szawarski, Z. (2005). Mądrość i sztuka leczenia. Gdańsk: Słowo / Obraz Terytoria.
Szmukler, G., & Thornicroft, G. (2001). What is community psychiatry? In: G. Thornicroft,
& G. Szmukler (Eds.), Textbook of Community Psychiatry (pp. 1-13). Oxford, UK:
Oxford University Press.
Ujhely, G.B. (1969). The nurse in community psychiatry. AJN The American Journal
of Nursing, 69(5), 1001-1005.
Uniwersytet Jagielloński - Colegium Mediucum. Wydział Lekarski (2018). Plan studiów
na kierunku lekarskim. Studia stacjonarne i niestacjonarne I-VI rok, rok akademicki
2018/2019. Online:https://wl.cm.uj.edu.pl/cm/uploads/2018/09/PLAN-STUDI%
C3%93W_LEK_2018_2019.pdf (dostęp: 12.12.2018).
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Psychologii (2018). Katalog kursów na rok
akademicki 2018/2019.Online: https://psychologia.uj.edu.pl/documents/
110813215/136566814/katalog-2018-2019+KOREKTA+1f+2.pdf/ca4ad-
194-d03b-4d4e-8d42-e08a8a92ae64 (dostęp: 12.12.2018).
Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu. Wydział Lekarski (2018).Spis wykładów, ćwiczeń
i seminariów w roku akademickim 2018/2019 zatwierdzony Uchwałą Rady
Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Online: https://
www.lekarski.umed.wroc.pl/sites/default/files/struktura/lekarski/dziekanat/1__
Spis_wykladow_cwiczen_i_seminariow_w_roku_akademickim_2018_2019_rotated.
pdf (dostęp: 14.12.2018).
Ustawa z dnia 8 lutego 2017 r. w sprawie Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego
na lata 2017-2022, [Dz.U. 2017, poz. 458].
Wciórka, J. (2000). Psychiatria środowiskowa: idea, system, metoda i tło. Postępy Psychiatrii
i Neurologii, 9, 319-337.
Wciórka, J. (Ed.). (2014). Ochrona zdrowia psychicznego w Polsce: wyzwania, plany, bariery,
dobre praktyki: raport RPO. Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich.
Załuska, M. (2006). Środowiskowy model leczenia psychiatrycznego a zmiany w strukturze
lecznictwa w ostatnich latach w Polsce. Postępy Psychiatrii i Neurologii, 15(4),
285-276.
Załącznik 1.
Tekst wykorzystany w ankiecie
Psychiatria środowiskowa to system leczenia i rehabilitacji osób cierpiących
na zaburzenia psychiczne w warunkach pozaszpitalnych, czyli w domu
lub na Oddziałach Dziennych. Jest działaniem interdyscyplinarnym, które
integruje różne środowiska społeczne (rodzinne i zawodowe) oraz władze
samorządowe. Terapia środowiskowa obejmuje różne formy terapii i pracy
grupowej, dostępność do całodobowego poradnictwa psychiatrycznego
i psychologicznego oraz psychoedukację (nie tylko pacjenta na temat siebie,
swojej choroby i sposobów radzenia sobie w trudnych sytuacjach życiowych,
ale także jego rodziny czy pracodawców).
Celem Zespołu Środowiskowego (psychiatra, psycholog, pielęgniarka,
pracownik socjalny, psychoterapeuta) oraz lokalnej wspólnoty (społeczność
rodzinna i zawodowa) jest towarzyszenie pacjentowi w procesie zdrowienia
oraz wspieranie w czasie aktywizacji zawodowej. Działania obejmują również
przeciwdziałanie stygmatyzacji osób leczonych psychiatrycznie. Usługi
leczenia środowiskowego są kontraktowane przez NFZ, czyli bezpłatne
i każdy może z nich skorzystać.
teaching and implications for community psychiatry. The British Journal of Psychiatry,
206, 89-90.
Aleksandrowicz, J. (1972). W poszukiwaniu definicji zdrowia. Studia Filozoficzne, 9, 19-
21.
Carpenter-Song, E. (2015). „I always viewed this as the real psychiatry”: provider perspectives
on community psychiatry as a career of first choice. Community Mental
Health Journal, 51(3), 258-266.
Cechnicki, A. (2009). W stronę psychoterapeutycznie zorientowanej psychiatrii środowiskowej
- 30 lat doświadczeń krakowskich. Psychoterapia, 3(150), 43-55.
Cechnicki, A. (2015). Rehabilitacja psychiatryczna. Online: https://rehabilitacja.mp.pl/
rehabilitacja-medyczna/118503,rehabilitacja-psychiatryczna (dostęp: 11.02.2018).
Cechnicki, A., Liberadzka, A. (2015). Umacnianie i zdrowienie. Dać nadzieję. Kraków: Wydawnictwo
Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Christensen, R.C. (2005). Community psychiatry and medical student education. Psychiatric
Services, 56(5), 608-609.
Ciałkowska, M., Adamowski, T., Kiejna, A. (2009). Rehabilitacja psychiatryczna w Polsce.
Przegląd piśmiennictwa polskiego 1990-2007. Psychiatria Polska, 43(3), 313-322.
Claytor, A. (1993). A changing faith?: a history of developments in radical critiques of psychiatry
since the 1960’s (Doctoral dissertation, University of Sheffield).
Cohen, N.L., McQuistion, H., & Albert, G. (1998). Training in community psychiatry: new
opportunities. Psychiatric Quarterly, 69,107-116.
Drake, R.E., Szmukler, G., Mueser, K.T.,& Thornicroft, G. (2011). Introduction to community
mental health care. In G. Thornicroft, G. Szmukler, & K.T. Mueser (Eds.), Oxford
Textbook of Community Mental Health (pp. 3-6).Oxford, UK: Oxford University
Press.
Heszen-Niejodek, I., Sęk, H. (1997). Psychologia Zdrowia. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
Heszen, I., Sęk, H. (2007). Narodziny i rozwój psychologii zdrowia. W: I. Heszen, H. Sęk
(red.), Psychologia zdrowia (s. 19-35). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jankowski, K. (1994). Od psychiatrii biologicznej do humanistycznej - dwadzieścia lat później.
Warszawa: Wydawnictwo Jacek Santorski & CO.
Kępiński, A. (1972/2001). Schizofrenia. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Kępiński, A. (1973/2002). Psychopatologia nerwic. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Kłapciński, M.M., Rymaszewska, J. (2015). Podejście terapeutyczne oparte na Otwartym
Dialogu-o fenomenie skandynawskiej psychiatrii. Psychiatria Polska, 49(6), 1179-
1190.
Kretzmann, J. & J. McKnight. (1993). Building Communities From the Inside Out. Chicago,
IL: ACTA Publications.
Lamb, H.R. & Bacharach, L.L. (2001). Some perspectives on deinstitutionalization. Psychiatric
Services, 52, 1039-1045.
Łazowski, J. (1995). Paradygmaty współczesnej medycyny. Sztuka leczenia, 1(1), 23-28.
McClelland, D.C. (1985). Human Motivation. New York: Cambridge University Press.
McQuistion, H.L., Sowers, W., Ranz, J.M., & Feldman, J.M. (2012). The Present and Future
of Community Psychiatry: An Introduction. In H. L. McQuistion, W. E. Sowers, J.M.
Ranz, & J.M. Feldman (Eds.), Handbook of Community Psychiatry (pp. 3-10). New
York: Springer New York Dordrecht Heidelberg London.
Centrum Kształcenia Medycznego Podyplomowego, CKMP. (2018). Program szkolenia
specjalizacyjnego w dziedzinie Psychologii Klinicznej. Program podstawowy dla osób
posiadających tytuł magistra uzyskany na kierunku studiów w zakresie psychologii.
Warszawa.
Ranz, J.M., Deakins, S.M., LeMelle, S.M., Rosenheck, S.D., & Kellermann, S.L. (2008). Public-
academic partnerships: core elements of a public psychiatry fellowship. Psychiatric
Services, 59(7), 718-720.
Reardon, C., Factor, R., Brenner, C., Singh, P., & Spurgeon, J. (2013). Community Psychiatry
Tracks for Residents: A Review of Four Programs. Community mental health
journal, 50(1), 10-16.
Romero, M., Munir, F., & Runnels, P. (2015). Integrating a college mental health track into
a public psychiatry fellowship. Academic Psychiatry, 39(5), 555-557.
Rosen, A. (2006). The community psychiatrist of the future. Current Opinion in Psychiatry,
19, 380-408.
Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 stycznia 2013 r. w sprawie specjalizacji lekarzy
i lekarzy dentystów, [Dz.U. 2013 nr 0, poz. 26].
Sawicka, M. (2016). Leczenie środowiskowe w psychiatrii, praca z rodziną i psychoedukacja.
W: M. Jarema (red.), Psychiatria (s. 611-638). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie
PZWL.
Shtasel, D., Viron, M., & Freudenreich, O. (2012). Community Psychiatry: What Should
Future Psychiatrists Learn? Harvard Review of Psychiatry, 20(6), 218-323.
Sowers, W. (2005). Transforming Systems of Care: The American Association of Community
Psychiatrists Guidelines for Recovery Oriented Services. Community Mental
Health Journal, 41(6), 757-774.
Steiner, J.L., Giggie, M.A., Koh, S., Mangurian, C., & Ranz, J.M. (2014). The evolution of public
psychiatry fellowships. Academic Psychiatry, 38(6), 685-689.
Szawarski, Z. (2005). Mądrość i sztuka leczenia. Gdańsk: Słowo / Obraz Terytoria.
Szmukler, G., & Thornicroft, G. (2001). What is community psychiatry? In: G. Thornicroft,
& G. Szmukler (Eds.), Textbook of Community Psychiatry (pp. 1-13). Oxford, UK:
Oxford University Press.
Ujhely, G.B. (1969). The nurse in community psychiatry. AJN The American Journal
of Nursing, 69(5), 1001-1005.
Uniwersytet Jagielloński - Colegium Mediucum. Wydział Lekarski (2018). Plan studiów
na kierunku lekarskim. Studia stacjonarne i niestacjonarne I-VI rok, rok akademicki
2018/2019. Online:https://wl.cm.uj.edu.pl/cm/uploads/2018/09/PLAN-STUDI%
C3%93W_LEK_2018_2019.pdf (dostęp: 12.12.2018).
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Psychologii (2018). Katalog kursów na rok
akademicki 2018/2019.Online: https://psychologia.uj.edu.pl/documents/
110813215/136566814/katalog-2018-2019+KOREKTA+1f+2.pdf/ca4ad-
194-d03b-4d4e-8d42-e08a8a92ae64 (dostęp: 12.12.2018).
Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu. Wydział Lekarski (2018).Spis wykładów, ćwiczeń
i seminariów w roku akademickim 2018/2019 zatwierdzony Uchwałą Rady
Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Online: https://
www.lekarski.umed.wroc.pl/sites/default/files/struktura/lekarski/dziekanat/1__
Spis_wykladow_cwiczen_i_seminariow_w_roku_akademickim_2018_2019_rotated.
pdf (dostęp: 14.12.2018).
Ustawa z dnia 8 lutego 2017 r. w sprawie Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego
na lata 2017-2022, [Dz.U. 2017, poz. 458].
Wciórka, J. (2000). Psychiatria środowiskowa: idea, system, metoda i tło. Postępy Psychiatrii
i Neurologii, 9, 319-337.
Wciórka, J. (Ed.). (2014). Ochrona zdrowia psychicznego w Polsce: wyzwania, plany, bariery,
dobre praktyki: raport RPO. Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich.
Załuska, M. (2006). Środowiskowy model leczenia psychiatrycznego a zmiany w strukturze
lecznictwa w ostatnich latach w Polsce. Postępy Psychiatrii i Neurologii, 15(4),
285-276.
Załącznik 1.
Tekst wykorzystany w ankiecie
Psychiatria środowiskowa to system leczenia i rehabilitacji osób cierpiących
na zaburzenia psychiczne w warunkach pozaszpitalnych, czyli w domu
lub na Oddziałach Dziennych. Jest działaniem interdyscyplinarnym, które
integruje różne środowiska społeczne (rodzinne i zawodowe) oraz władze
samorządowe. Terapia środowiskowa obejmuje różne formy terapii i pracy
grupowej, dostępność do całodobowego poradnictwa psychiatrycznego
i psychologicznego oraz psychoedukację (nie tylko pacjenta na temat siebie,
swojej choroby i sposobów radzenia sobie w trudnych sytuacjach życiowych,
ale także jego rodziny czy pracodawców).
Celem Zespołu Środowiskowego (psychiatra, psycholog, pielęgniarka,
pracownik socjalny, psychoterapeuta) oraz lokalnej wspólnoty (społeczność
rodzinna i zawodowa) jest towarzyszenie pacjentowi w procesie zdrowienia
oraz wspieranie w czasie aktywizacji zawodowej. Działania obejmują również
przeciwdziałanie stygmatyzacji osób leczonych psychiatrycznie. Usługi
leczenia środowiskowego są kontraktowane przez NFZ, czyli bezpłatne
i każdy może z nich skorzystać.
Downloads
Published
2018-12-01
How to Cite
Wielgus, B., & Morawski, J. (2018). A survey of medical students’ views on community psychiatry. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Psychologica, 11, 135–149. https://doi.org/10.24917/20845596.11.9
Issue
Section
Articles
