Stres zawodowy i syndrom wypalenia zawodowego u położnych pracujących w szpitalach prowadzących profil położnictwo i ginekologia na różnych poziomach referencyjnych

Abstrakt

Zawody, których rola opiera się na kontakcie z innymi ludźmi oraz pomocy drugiemu człowiekowi szczególnie narażone są na występowanie stresu oraz wypalenia zawodowego. Niniejszy artykuł przedstawia wyniki badań dotyczących poziomu stresu i wypalenia zawodowego u położnych pracujących w Polsce na oddziałach położniczo-ginekologicznych o trzech różnych poziomach referencyjnych.

W badania wzięło udział 60 kobiet pracujących na bloku porodowym, po 20 położnych z oddziałów na kolejnych trzech poziomach referencyjności. Zastosowano Kwestionariusz do Subiektywnej Oceny Pracy (KSOP) (Dudek, Waszkowska, Mereczm, Henke, 2004), Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego (MBI) (Maslach & Jackson, 1981) oraz pisemne wypowiedzi osób badanych zebrane w formie listów do młodej położnej.

Wyniki badań wskazują na występowanie zróżnicowanego poziomu wypalenia zawodowego u położnych w zależności od poziomu referencyjności oddziału, na którym pracują. Natomiast u wszystkich położnych, bez względu na referencyjność oddziału, stwierdzono wysoki poziom stresu zawodowego. Według Kwestionariusza Subiektywnej Oceny Pracy
najczęstszymi źródłami stresu u położnych były poczucie odpowiedzialności oraz brak nagród. Położne pracujące na oddziałach o różnym poziomie referencyjności stosowały podobne metody radzenia sobie ze stresem zawodowym. Praktykowane przez nie sposoby przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu opierały się głównie na idei work-life balance, wsparciu społecznym oraz dbałości o psychofizyczny stan organizmu.