Kulturowe ramy stylów radzenia sobie ze stresem. Rola indywidualizmu, kolektywizmu i afiliacyjności

Abstrakt

Celem badań było określenie wpływu orientacji indywidualistycznej, kolektywistycznej i afiliacyjnej na wybór stylu radzenia sobie ze stresem. Przewidywano, że wysoki stopień indywidualizmu będzie sprzyjał wybieraniu stylów polegających na przemianie, obwinianiu siebie i koncentrowaniu się na problemie, kolektywizm będzie skłaniał do stosowania stylów polegających na kontrolowaniu emocji i wzorowaniu się na innych, natomiast afiliacyjność będzie związana z wybieraniem stylu odreagowywania, rozumianego jako ekspresja negatywnych emocji i opowiadanie o problemie. W badaniach wykorzystano polską adaptację Skali do pomiaru radzenia sobie ze stresem (WCQ) Lazarusa i Folkman w adaptacji Łosiaka oraz Skalę Indywidualizmu, Kolektywizmu i Afiliacyjności opracowaną przez Adamską. Z przeprowadzonych badań wynika, że wysoki stopień indywidualizmu sprzyja preferowaniu koncentrowania się na problemie jako formy radzenia sobie ze stresem, natomiast kolektywizm skłania do rezygnacji i godzenia się z losem. Kolektywizm wywiera także negatywny wpływ na skłonność do kontrolowania emocji. Natomiast orientacja afiliacyjna sprzyja radzeniu sobie ze stresem poprzez koncentrowanie się na problemie i wzorowanie się na innych. Dominująca orientacja społeczna wywiera wpływ na wybór określonej strategii radzenia sobie ze stresem.